The yellow brick road
Het is alweer een hele tijd geleden sinds ik hier nog iets gepost heb, maar net zoals alle andere berichten doe ik dit alleen als ik echt de nood voel om eventjes iets van mij af te schrijven. Afgelopen maanden waren voor mij een waar hoogtepunt. Ik heb op heel wat momenten nog eens gevoeld wat ECHT gelukkig zijn is! En daar ben ik enkele nieuwe gezichten in mijn leven gigantisch dankbaar voor! Ook heb ik eventjes geproefd van dat "volwassen" leven. Dat plaats ik maar al te graag tussen aanhalingstekens, want dat beetje kind zijn, zal er bij mij niet meteen uitgaan en daar ben ik ook blij om!
Dat volwassen leven heeft echter ook iets teweeg gebracht waar ik het aanvankelijk toch wel een beetje moeilijk mee had. Langzaamaan beseffen dat iedereen zijn eigen pad begint te bewandelen, waaronder ook ikzelf. Het leven begint stilletjes aan anders in elkaar te zitten en dat kwam toch even binnen.
Ook mijn pad bracht de nodige consequenties met zich mee en er zullen er ongetwijfeld nog volgen, maat het bracht me wel naar een fantastische plek. Een plek waar mijn ogen dagelijks glunderen, waar ik fantastische mensen heb leren kennen én waar ik mijn maskers met een gerust hart thuis aan de kapstok mag laten hangen. Een plek waar ik echt met mijn eigen 'character' kan spelen (lees: Choose your character!) en dat doet ontzettend veel deugd.
Terwijl iedereen zijn eigen pad bewandeld met vallen en opstaan, doe ik dit ook! Jammer genoeg merk je soms dat die paden niet allemaal dezelfde richting uitgaan en dat kwam eventjes binnen. Vooral tijdens het voorjaar zat ik vaak thuis op dagen dat ik normaal alwaar De Viking of de Langestraat zou afsluiten. Maar je kan niet verwachten dat iedereen nog altijd op dezelfde dagen beschikbaar is als in zijn/haar studententijd. Bij sommige mensen besef je dat je, ondanks je soms bezig bent met elk je eigen ding, je toch dag en nacht terecht kan bij die persoon. Bij andere mensen realiseer je dat jullie paden jammer genoeg, al dan niet voor een tijdje, een compleet andere richting uitgaan. Nu begin ik langzaam te realiseren dat dit nu eenmaal 'The way of life is' en je verdergaat met de mensen die dat ene paadje ook het meest interessant vinden om te bewandelen.
Mijn stage zorgde ervoor dat mijn 'Route Du Soleil' een compleet andere wending nam, maar wel een wending waar ik oprecht gelukkig van wordt. En dat 'gelukkig zijn' is echt een belangrijk iets in een mensenleven. Je kan ervoor kiezen om de meest gecompliceerde doktersopleiding te volgen, vervolgens 7/7 als chirurg op dienst te staan en een gigantisch kapitaal op te bouwen, maar ik denk dat het voor mij vooral belangrijk is dat ik oprecht gelukkig kan zijn op een job én dat is nu zo hard het geval! Ik wil eventjes die mensen in de bloemetjes zetten waarbij ik als 'Gilles' naar voren kan treden! Je kan niet geloven hoeveel deugd dat doet! So, thanks peeps! <3 Ik kan nu al een tijdje mijn carnaval koffer opbergen en dagelijks als mezelf gaan werken!
Love,
Gilles