Choose your character!
Throwback naar 'The good old days'... Op een kille herfstdag had je een leuk uitstapje met je familie gepland, maar door het triestige weer besluit je toch maar thuis te blijven. Oh well, er bestaan ergere dingen in het leven. Weet je wat? Laten we die WII nog eens van onder het stof halen om een potje Mario Kart tegen elkaar te kunnen spelen. En dan komt de eeuwig durende twijfelfase er weer aan. Als welk personage ga ik vandaag weer eens het racecircuit op?
Net als in dat potje Mario Kart heb ik het gevoel dat ik in het dagelijkse leven ook vaak moet kiezen als welke Gilles ik vandaag weer eens door het leven ga en dit voelt niet altijd even juist. Het aantal momenten dat je eigenlijk niet jezelf kan zijn en weer eens een zoveelste masker moet opzetten ligt echt gigantisch hoog. Ik ben mij ervan bewust dat ik zeker niet alleen ben! Iedereen loopt vaak rond als een personage in de film van het leven, een personage met zijn eigen karaktertrekken en sterktes. Kies ik in deze situatie even voor Bowser en toon ik hoe sterk ik in mijn eigen schoenen sta? Of ga ik straks toch maar voor Mario om alweer te willen optreden en alle problemen in je omgeving op te lossen? Misschien moet ik toch eerder voor 'Boo' kiezen en tonen dat ik echt wel grappig kan zijn!
Dat is toch niet juist? Zo kan het toch niet zijn? In Mario Kart heb je ook de optie om met je eigen avatar te spelen, maar hoe vaak doen mensen dat? Hoe vaak gaan mensen door het leven als zichzelf? Als ik op dit moment iets zou willen, dan is het wel mijn rollen des levens achter me kunnen laten en gewoon mezelf zijn, eender waar en wanneer! Of het nu gaat om een sollicitatie, een vriend in nood, een groepswerk op school of gelijk wat, ik wil op de planken staan als Gilles, met zijn eigen talenten en valkuilen. Maar het is moeilijk om dat te zijn als heel wat mensen in je omgeving zelf een rolletje aan het opnemen zijn en je ook maar enkel te lijken appreciëren in een bepaald rolletje.
Ongeveer een jaar geleden kreeg ik eens een wijze levensles om te leren selectief zijn in met wie ik omga, en daar is het nu toch echt grondig tijd voor in mijn ogen! Het is hoog tijd om eens een schaar te zetten in de banden waarvan je het gevoel hebt dat je niet jezelf kan zijn bij de tegenpartij. Ervaar ik een gevoel van 'gebruikt worden'? KNIP! Komt al het initiatief steeds van één kant? KNIP! Kan je niets vertrouwelijk achterlaten bij die persoon? KNIP! Ben ik steeds de enige die op een avond uit de pintjes trakteert? KNIP! Heb ik het gevoel dat ik een vinger geef en mensen meteen een hele arm pakken? KNIP! Heb ik het gevoel dat mensen enkel maar met mijn kwaliteiten kunnen leven, maar niet met mijn tekorten kunnen omgaan? KNIP! En zo kan ik wel nog even doorgaan!
Ik vond het lang fijn heel wat mensen te kennen, maar toch komt stilletjes de realisatie dat ik situaties waar ik weer eens een rolletje moet kiezen echt wel moet beginnen bannen uit mijn leven. Daar ben ik stiekem al sinds die wijze les mee bezig, maar we zijn nog lang niet klaar! De weg naar mijn eigen avatar wordt nog lang en heftig, maar ik hoop toch op een dag tegen mezelf in de spiegel te kunnen zeggen 'Hey, it's me'!
Heb ik dan nu helemaal geen mensen waarbij ik volledig mezelf kan zijn? Dat zeg ik helemaal niet! Ik heb wel degelijk banden met mensen waar ik van denk 'Wauw, die persoon apprecieert nu eens Gilles zoals hij echt is'. En aan die mensen trakteer ik maar al te graag dat ene biertje. Deels omdat ik weet dat ik dat biertje vroeg of laat ook eens terugkrijg!
See u soon Bloggers,
Or not!
X Gilles